مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر فخیم المیزان به نقل از معانى‌الاخبار شیخ صدوق روایتی را آورده که نشان می‌دهد حضرت یعقوب پیامبر (علیه السلام) به علت رد کردن فقیر، به هجران حضرت یوسف(علیه السلام) مبتلا شده است.

نویسنده: شکوری

اظهار حاجت و تن دادن به دریوزگی و تکدی‌گری، از نگاه اسلام، مطلوب نیست اما گاه می‌شود که انسان به خاطر موانعی عرف،عقلی و یا حتی شرعی،از برآوردن حوایج ضروری خویش ناتوان است. در چنین مواقعی، چه باید کرد؟

براستی تکلیف ما در مواجهه با فقیری که از روی استیصال و نه از سر بی‌عاری و تن‌پروری و کَلّ بر ناس بودن، اظهار حاجت می‌کند چیست؟ آیا به بهانه گریز از گداپروری، می‌توان دست رد به سینه چنین سائلی زد؟

پیامبر به استناد کریمه «وَ أَمَّا السَّائِلَ فَلا تَنْهَرْ»، مامور است که فقیر را از در خانه اش نراند. ولو روی سخن در این خطاب، متوجه پیامبر است اما حکم، کلی است و متوجه عموم مردم است. به دیگر سخن، پاره ای از احکام مانند وجوب نماز شب، یا ازدواج با بیش از چهار زن، تنها متوجه شخص پیامبر است و بس. اما حکم نراندن فقیر، عمومیت دارد. بنابراین،از باب اسوه بودن پیامبر، اهل ایمان باید در مواجهه با سوال سائل، به حضرتش تاسی کنند و حاجت حاجتمند را تحت شرایطی خاص، روا کنند.